رشته تاریخ

تاریخ اقتصادی برای مشارکت در ساختن آینده و ایفای نقش و سهم خود به بهترین شکل ممکن، به پژوهش‌هایی نیاز دارد که دانسته‌های ما از تاریخ و گذشته را از مرحله جمع‌آوری و انباشت اطلاعات و حتی از تفسیر معطوف به گذشتۀ آن‌ها فراتر ببرد و بدون کاهش تمرکز بر آنچه بوده، نیم‌نگاهی هم به آینده داشته باشد.

انجمن تاریخ اقتصادی، سال ۱۹۴۰ با هدف «تشویق مطالعه و پژوهش در زمینۀ تاریخ اقتصادی و تمام موضوعات مرتبط با آن» و نیز «کوشش برای ارتقای سطح چنین مطالعاتی» شکل گرفت.

مهم‌ترین خطر از بین خطرات تاریخ همان چیزی است که به درستی «تحریف» خوانده می‌شود. یعنی دستکاری کردن گذشته بنا به سلیقه‌ای خاص، جابه‌جا کردن برخی مستندات و نادیده گرفتن عمدی برخی مستندات دیگر، و ارائه تفسیرهای کج و معوج و «خطرناک» از حقایقی که در واقع معنای دیگری ـ متفاوت با آن تفسیر ـ دارند.

محققان بازار کار می‌گویند بیشتر از مدرک دانشگاهی، مهارت‌های فرد است که اهمیت دارد. می‌گویند یک شرکت حقوقی خیلی اهمیتی نمی‌دهد که اعضای تیم پژوهشی‌اش در چه رشته‌هایی و چه دانشگاه‌هایی تحصیل کرده‌اند، چیزی که برای مدیران و تصمیم‌گیران این موسسه اهمیت دارد انجام درست کار است.

والدین من مثل اکثر اعضای طبقه کارگر در ایالات متحده مهاجر بودند. در محلات کارگری حومه شهری صنعتی بزرگ شدم و از طریق بورس‌های تحصیلی و کارهای پاره‌وقتی مثل فروشندگی و نظافت در زمان تحصیل، قدم به قدم رو به جلو حرکت کردم.

چرا رشته تاریخ را انتخاب کردیم؟ بسیاری از ما تاریخ‌آموختگان، گاهی این پرسش را از خودمان پرسیده‌ایم، و احتمالاً پاسخ یا پاسخ‌هایی هم برای آن داشته‌ایم. اما شاید مرور تجربه‌ها و نظرات دیگران، و پاسخ‌هایی که آنان به این پرسش داده‌اند ذهن‌مان را روشن‌تر کند.

جیمز مالوی فهرستی از مشاغل را نام می‌برد که دانش‌آموختگان رشته تاریخ با توجه به مهارت‌ها و آموخته‌های‌شان می‌توانند به آن‌ها به عنوان حرفه خود نگاه کنند. فهرستی که شاید در نگاه اول کمی عجیب یا حتی تخیلی و بی‌ربط به نظر برسد، اما مالوی برای هر موردی از این فهرست خود استدلال‌های جالبی دارد.