فتح مکه و پیامبر فاتح؛ تسلیم سرسخت‌ترین دشمنان اسلام
فتح مکه و پیامبر فاتح؛ تسلیم سرسخت‌ترین دشمنان اسلام
به تاریخ میلادی، سال ۶۳۰ در چنین روزی (۱۱ ژانویه) بود که مسلمانان مکه را فتح و مشرکان این شهر را تسلیم و منقاد کردند. بازگشت فاتحانه رسول‌الله به زادگاهش، شهری که وی را از آن رانده بودند و حتی در آنجا قصد کشتنش را داشتند به فصلی مهم و نقطه عطفی در تاریخ جهان تبدیل شد. مسلمانان با این پیروزی هم عملاً بر بخش وسیعی از نجد مسلط شدند و هم سرانجام سرسخت‌ترین و لجوج‌ترین دشمنان خودشان را فروشکستند. اما رسول‌الله از دشمنانش انتقام نگرفت و اجازه انتقام‌جویی را هم به پیروانش نداد. کسی به خانه اهالی مکه هجوم نبرد و فاتح به مغلوب امان داد. به قول عبدالحسین زرین‌کوب: «رفتار محمد در فتح مکه و در آن لحظه غلبه و استیلاء کریمانه و شایسته پیغمبر و مصلح بود. با آن همه ستم و خواری که از آن قوم دیده بود جوانمردانه آن‌ها را بخشود و فقط معدودی را که سابقه عداوتی خاص با اسلام داشتند از این بخشودگی بیرون داشت» (تاریخ ایران بعد از اسلام، ص ۲۶۲).
در واقع بعد از جنگ خندق یا همان احزاب، مسلمانان در موضع تهاجمی قرار داشتند و دشمنان رسول‌الله عملاً به لاک دفاعی فرو رفته بودند. سال پیش از فتح مکه ، پیامبر طبق مفاد صلح حدیبیه همراه با چند هزار نفر از مسلمانان به حج رفت و سه روز در این شهر ماند. همان‌جا بود که بزرگان قریش دانستند که دیگر مقاومت‌شان فایده‌ای ندارد و پیروز نهایی این تقابل چندین و چند ساله محمد(ص) خواهد بود. فتح مکه، به گسترش اسلام در عربستان و مناطق چسبیده به آن شتاب بخشید. قبایل بدوی عرب آن سرزمین، بعد از مشاهده برتری اسلام و اقتدار رسول‌الله گروه گروه به اسلام روی آوردند و خودشان را مطیع پیامبر فاتح اعلام داشتند. این همان وعده خداوند بود در نصرت و فتح، که زمینه تسلیم دسته دسته مردم را مهیا می‌ساخت.
