معرفی کتاب

“توانستی سر دربیاوری که چطور میلیون‌ها آدم، له شده زیر بار تبلیغات و نبود اطلاعات، خو کرده به توحش به زور تلقین و انزوا، محروم از اراده آزاد و حتی از کنجکاوی، به سبب ترس و عادت به بردگی و چاپلوسی، قادر بودند ترخیو را پرستش کنند.”

از دید آجدانی این روشنفکران و محافل روشنفکری بودند که جنبش مشروطیت را پیش می‌بردند و انقلاب را در مواجه با نظام استبدادی، در مسیر مطلوب خودشان هدایت می‌کردند.

«این بهترین چیزی است که من تاکنون نوشته‌ام»؛ چهارم مارس سال ۱۹۵۲ میلادی، ارنست همینگوی نامه‌ای برای ناشر آثارش فرستاد و به او خبر داد نوشتن نوول تازه‌اش را که پیرمرد و دریا نام دارد به پایان برده است.

بسیاری از سفیدپوستان جنوب ایالات متحد امریکا که مخالف لغو برده‌داری بودند نه منافع اقتصادی در حفظ وضع موجود داشتند و نه از تمکن مالی برای خرید و نگهداری از بردگان برخوردار بودند. پس چرا برای حفظ و تداوم نظام برده‌داری جنگیدند؟

مرگ هر انسان جانم را می‌کاهد/ چرا که من با تمام بشر درهم آمیخته‌ام/ و بدین سان/ هرگز نمی‌پرسم که ناقوس برای که می‌زند/ چرا که می‌دانم برای توست.

این مسأله ذهن بسیاری از علاقه‌مندان به تاریخ را به خود درگیر می‌کند: چرا سلطان محمد خوارزمشاه، که بر قلمرویی بدان پهناوری حکومت می‌کرد و ده‌ها هزار مرد جنگی در خدمت خود داشت و می‌توانست ده‌ها هزار نفر دیگر را علاوه بر آن‌ها به خدمت بگیرد، چنین مواجهه سست و ضعیفی با مغولان داشت؟

در هر عصری و در هر جامعه‌ای یک مشت روایات بی‌مأخذ و یک رشته قضاوت‌های ناشی از حب و بغض شخصی ناگهان رایج و به‌قدری تکرار می‌شوند که پس از گذشتن یکی دو نسل، جای معتقدات ملی و حقایق تاریخی را می‌گیرند، در حالی که شایسته احراز هیچ‌کدام از این دو عنوان اصیل نیستند.

سارتر: تمامیت انسان امروز مثلاً این است که اگر کوشش‌های خود را برای پیشگیری از جنگ، متحد نکند خطر این هست که همه در یک جنگ اتمی نابود شوند… این بدان معنی نیست که نویسنده حتماً باید از جنگ اتمی سخن بگوید، بلکه بدین معنی است که نویسنده‌ای که نمی‌خواهد مثل موش جان بدهد اگر به نوشتن شعرهایی درباره پرندگان اکتفا کند نمی‌تواند کاملاً صادق باشد. باید چیزی از زمانه، به نحوی از انحا، در اثر او منعکس شود.

آیا می‌توانیم جاه‌طلبی‌های واقعی هیتلر را بشناسیم. یکی از وابستگان نزدیک او که تا آخر به عنوان آجودان نیروی هوایی خدمت کرد تاکید کرده است که حتی هنگامی که ما برخی از سخنان شورانگیز هیتلر خطاب به پیروانش را می‌خوانیم، و احساس می‌کنیم به حقیقت نزدیک شده‌ایم، باید از خود بپرسیم: آیا این هیتلر واقعی بود؟

فرانک لوید رایت: خانه باید همچون ارگانیسمی زنده از نیازهای مردم و خصوصیت [یا کاراکتر] یک کشور ریشه بگیرد و بروید.